Post Description

Het Eurovisiesongfestival 1990 was het vijfendertigste Eurovisiesongfestival en vond plaats op 5 mei 1990 in Zagreb, Joegoslavië. Het programma werd gepresenteerd door Oliver Mlakar en Helga Vlahović. Van de 22 deelnemende landen won Italië met het nummer Insieme: 1992, uitgevoerd door Toto Cutugno. Dit lied kreeg 149 punten, 11,7% van het totale aantal punten en 59,1% van de maximale score. Met 132 punten werd Frankrijk tweede, gevolgd door Ierland op de derde plaats met 132 punten.

In de aanloop naar het songfestival ontstond enige discussie waar het songfestival plaats zou moeten vinden, aangezien Belgrado de hoofdstad was van Joegoslavië. Echter, omdat de overwinning behaald was door de Kroatische inzending (de nationale finale van Joegoslavië bestond altijd uit liedjes van de verschillende deelrepublieken) werd uiteindelijk voor Zagreb gekozen. Veel van de liedjes stonden in het teken van de val van de Berlijnse Muur en de Europese eenwording, zoals het Noorse en het Oostenrijkse liedje.

Het festival werd gekenmerkt door technische blunders en amateurisme. Zo begon de uitzending al met een valse start. Het duo Azucar Moreno, dat als eerste optrad, maakte deels gebruik van een geluidsband. Deze band was gestart, maar het volume was niet opengedraaid. Al na enkele maten liepen de twee dames boos gesticulerend de coulissen in om te klagen over de gang van zaken. Vervolgens zaten de miljoenen kijkers maar wat af te wachten wat er zou gaan gebeuren. Na een paar minuten kwam het duo opnieuw op de bühne en bracht dit keer hun liedje 'Bandido' vlekkeloos. Eén van de bijzondere bijdragen (en een favoriet onder de fans) was de Franse bijdrage van Joëlle Ursul met haar Black and White Blues. Op het podium waren ook enkele drums te zien die het exotische karakter van het nummer alleen maar ten goede kwamen.

Net als vorig jaar werden in de nationale jury punten toegekend aan elk liedje. Het liedje met het meest aantal stemmen, kreeg twaalf punten. De tweede keus kreeg tien punten en de derde plaats tot en met tiende plaats kregen acht tot en met één punten. Stemmen op het eigen land is niet toegestaan.

Er was geen fysiek scorebord aanwezig in de zaal, maar er werd gebruikgemaakt van een videoprojectie. De landen stonden in het Engels op het overzicht. Voor de naam was de vlag te zien. Achter elk land stond het totale aantal punten. De gegeven punten werden zichtbaar gemaakt door ze achter de landnaam, voor de totaalscore, neer te zetten. Die landnamen en de balk waarin ze stonden veranderden van kleur. De gegeven punten werden gelijk bij het totaal van het land opgeteld. De presentatoren stonden op het podium. In een totaalbeeld van het podium werd het scoreoverzicht achter hen 'ingemonteerd' zodat het leek alsof zij voor het overzicht stonden. Het land dat de punten aan het doorgeven was, was herkenbaar doordat de vlag voor de landnaam knipperde. Tussen het bellen door verschenen af en toe de vijf hoogst scorende landen apart in beeld.

Het bellen van de landen ging op volgorde van deelname. Het geven van de punten gebeurde in volgorde van laag naar hoog. De vertegenwoordiger van het land noemde het land en het aantal punten in het Engels of Frans. Eén van de presentatoren herhaalde dit in de taal waarin de punten gegeven werden om daarna beide gegevens in de andere taal te herhalen. Daarbij werd zowel in het Engels als het Frans points gebruikt.

Tijdens de puntentelling leek Italië aanvankelijk makkelijk op de overwinning af te stevenen. Halverwege echter kwamen IJsland, Ierland en Frankrijk sterk terug. In de laatste stemrondes echter zou Italië opnieuw hoog scoren, waardoor het met 149 punten de tweede Italiaanse overwinning op het songfestival zou behalen na Gigliola Cinquetti in 1964. Frankrijk en Ierland eindigden met 132 punten elk op een gedeelde tweede plaats.

Enige opschudding ontstond er toen de Italiaanse jury inbelde en zich voorstelde als de Spaanse jury. De presentator stelde in het Frans en Italiaans vragen over de nationaliteit van de jury. Pas toen EBU-vertegenwoordiger Frank Naef ingreep kon de puntentelling, die inderdaad van Italië was, opnieuw beginnen.

Voor Nederland trad het duo Maywood op met het nummer Ik wil alles met je delen. Opnieuw blunderde de techniek. Op het moment dat de karakteristieke bachtrompet werd bespeeld was er niets te horen. Reden: de microfoon was niet opengezet. Maywood eindigde als 15e.








Tracklist:


01. Azúcar Moreno - Bandido (Spanien) (03:03)
02. Christos Callow & Wave - Horis Skopo (Griechenland) (02:50)
03. Philippe Lafontaine - Macédomienne (Belgien) (02:50)
04. Kayahan - Gözlerinin Hapsindeyim (Türkei) (02:53)
05. Maywood - Ik Wil Alles Met Je Delen (Niederlande) (03:26)
06. Celine Carzo - Quand Je Te Rêve (Luxemburg) (04:09)
07. Emma - Give A Little Love Back To The World (England) (02:49)
08. Stjórnin - Eitt Lag Enn (Island) (02:51)
09. Ketil Stokkan - Brandenburger Tor (Norwegen) (03:13)
10. Rita Yahan-Farouz-Kleinstein - Shara Barchovot (Israel) (03:00)
11. Lonnie Devantier - Hallo Hallo (Dänemark) (02:56)
12. Egon Egemann - Musik Klingt In Die Welt Hinaus (Schweiz) (03:01)
13. Chris Kempers & Daniel Kovac - Frei Zu Leben (Deutschland) (03:01)
14. Joëlle Ursull - White & Black Blues (Frankreich) (02:57)
15. Tajci - Hajde Da Ludujemo (Jugoslawien) (03:03)
16. Nucha - Sempre, Há Sempre Alguém (Portugal) (02:50)
17. Liam Reilly - Somewhere In Europe (Irland) (03:01)
18. Edin-Ådahl - Som En Vind (Schweden) (03:01)
19. Toto Cutugno - Insieme 1992 (Italien) (04:26)
20. Simone - Keine Mauern Mehr (Austria) (03:05)
21. Haris Anastasiou - Milas Poli (Zypern) (02:56)
22. Beat - Fri? (Finnland) (02:27)