Post Description

| Titel: Harry Potter and the Deathly Hallows - Part 1
<------------------------------------------------->
| Release date.. : 18-11-2010
| Console........ : PS3
| SiZE............. : 78 * 100 MB
| Format.......... : EUR
| Language....... : Multi
| Developer...... : Electronic Arts
| Genre........... : Action Adventure
| Getest op ..... : 3.55 kmeaw
| HDD............. : Internal/external
| Verwacht....... : 25-01-2011
<------------------------------------------------->

Het zijn drukke tijden voor Harry Potter-fans. Nu het eerste deel van het slotstuk van de filmsaga, Harry Potter and the Deathly Hallows, dagelijks de bioscopen vult, is Electronic Arts zo vriendelijk de Potter-ervaring te verbreden met een game. Nu moet ik niets zeggen over de film, want als ik daar wat over kwijt wil, dan volgt al snel een tirade van haat en venijn waar geen einde aan lijkt te komen. Daar hebben jullie niets aan. Nee, ik zal het hebben over de game, al is het lastig daar rustig onder te blijven. Als Harry Potter-fan zijn het niet alleen drukke tijden, het zijn ook zware tijden?

De game begint vergelijkbaar met de film, dat AFSCHUWELIJK STUK FILMSC- rustig? rustig? Gewoon geen ?film? noemen. Mijn excuses. Even opnieuw: de game begint met een vergadering van Heer Voldemort en zijn Dooddoeners. De rapen zijn gaar: Voldemort is van plan Harry Potter die avond te vermoorden. Dat zegt de slechterik -die redelijk geanimeerd is, maar wiens stem is ingesproken door iemand die klinkt als Nolan North in z?n tierjaren - tenminste, want hij moet zijn vijand nog eerst zien te vangen. Direct wordt er overgeschakeld naar Harry die bij Hagrid in het zijspan van zijn vliegende motor zit. Geen expositie, geen uitleg over waarom Harry en Hagrid aan het vliegen zijn of waarom er nog zes andere Harry?s zijn. Nee, ze vliegen gewoon. Dat duurt overigens maar even, want al snel is de lucht gevuld met Dooddoeners die op Harry spreuk na spreuk afvuren. Dit mondt uit in een achtervolging waarin Harry het nodige schietwerk verricht.

Hier merk je direct wat voor game het eigenlijk is: een Third-Person Shooter. Het is logisch dat de ontwikkelaar van dit spel een wat serieuzer product wilde maken, aangezien de conclusie van Harry?s verhaal niet bepaald licht materiaal is. De keuze is een logische en zou in theorie goed kunnen uitpakken. Het kan heerlijk zijn om als Harry Potter spreuk na spreuk af te vuren op al die lelijke Dooddoeners. Niets is minder waar. Je hebt een paar spreuken tot je beschikking, maar feitelijk heb je aan het bekende ?Stupify? meer dan genoeg. Richten gaat behoorlijk slecht, maar omdat Harry blijkbaar oneindig lang met zijn toverstok kan staan zwaaien en spreuken afvuren, raak je de vijand toch wel vaak genoeg om ?m af te maken. Word je iets te vaak geraakt, dan moet je proberen dekking te nemen. Deze mechaniek werkt voor geen meter en zorgt voor een aantal benarde situaties. Dekking nemen is soms simpelweg onmogelijk omdat er niets is om dekking achter te nemen en dus moet je maar een beetje in het rond huppelen en schieten. Heb je wél dekking, dan is het nog maar de vraag of je een vijand kan raken, aangezien de camera dan ineens besluit een close-up te nemen van Harry.

Wanneer dit gebeurt, zie je ook waar het nog meer schort. Visueel is het namelijk ook een behoorlijke teleurstelling. Op zeldzame momenten ziet de game er goed uit, maar is over ?t algemeen genomen spuuglelijk. Omgevingen zijn dan weer open en kleurvol, maar zitten vol plekken die ongedetailleerd zijn en kleuren ontberen. De krappere speelvelden (ik noem het Ministerie van Toverkunst) zijn dan weer hoekig, donker en al helemaal afstotelijk. Explosies en spreuken zorgen soms nog voor een leuk schouwspel, maar daar blijft het ook bij. Het verhaal wordt uit de doeken gedaan met verschillende tussenfilmpjes, die gemaakt lijken te zijn van opgenomen testmateriaal voor de uiteindelijke game.