Post Description

Op bluesmagazine.nl stond:

De Ierse singer-songwriter, gitarist en acteur Glen Hansard was vanaf begin jaren negentig een beroemdheid in Ierland met zijn rockband The Frames en wist later ook vaste voet aan de grond te krijgen in de rest van Europa. In totaal bracht hij met deze groep zeven platen op de markt. Later vormde hij samen met de Tsjechische muzikante Markéta Irglová het duo The Swell Season en bracht onder deze naam twee albums uit. Zeven jaar geleden kwam Hansard’s solodebuut ‘Rhythm And Repose’ (2012) uit en wist hij het echt grote publiek voor zich te winnen. Sindsdien gaat het hem voor de wind en heeft hij inmiddels vier soloplaten op zijn naam staan, waarvan ‘This Wild Willing’ de laatste is.

‘This Wild Willing’ kwam per toeval tot stand in Parijs, waar Hansard op uitnodiging van het Iers Cultureel Centrum een maand verbleef en rondzwierf door de straten, geregeld pubs bezocht en de stad uitgebreid bezichtigde. Op zoek naar nieuwe artistieke en creatieve input, stond de Ier open voor allerlei (muzikale) invloeden. Dat hoor je duidelijk terug op het album. Je hoort naast Ierse folk en rock bijvoorbeeld ook invloeden uit de wereldmuziek. Zo werkten, door een toevallige ontmoeting, de Iranese broers Khoshravesh mee aan het album en was er wederom ruimte voor de prachtige zangkwaliteiten van Markéta Irglová.

Met alleen al de openingstrack I’ll Be You, Be Me maakt Hansard een onuitwisbare indruk met een mysterieuze, donkere drum- en basbeat, gekopieerd van Queen’s nummer Cool Cat, subtiele duistere toetsenpartij en uiteindelijk bombastische, melancholische strijkers en oversturende gitaren a la The Frames. Glen’s bijna fluisterende intense zang en zijn poëtische, verhalende manier van vertellen, maken dat het nummer je nog meer bij de strot grijpt en je vervolgens met geen mogelijkheid meer los laat. Qua sfeer doet het soms denken aan Nick Cave, qua muziek niet alleen aan Queen, maar ook aan jaren tachtig Engelse neo new wave met een hedendaagse twist.

Het daaropvolgende Don’t Settle is al even intens en onheilspellend met zijn indringende pianopartij, die overigens behoorlijk wat weg heeft van John Lennon’s Imagine, Glen’s sublieme lage zangstem en wederom ontvouwende, naar een climax toewerkende einde. Het derde liedje Fool’s Game is daarentegen van een heel ander kaliber. Het is een melancholisch, rustig en sober nummer dat vooral gekenmerkt wordt door elektronische geluiden gecombineerd met een Spaanse gitaar, subtiele blazers en strijkers en een kabbelend pianospel.

In de folky liedjes Race To The Bottom en The Closing Door komen duidelijk Glen’s Ierse roots naar voren, terwijl je ook een Oosterse invloed terug hoort. Brother’s Keeper schittert in zijn eenvoud met voornamelijk Hansard’s prachtige stem en tokkelende gitaarspel die het nummer dragen, prachtig ingekleurd met fijne achtergrondkoortjes, piano en strijkers.
Mary is eveneens een eenvoudige folk song met een hoofdrol voor de mandoline en Glen’s warme vocalen. Threading Water, Weight Of The World en Who’s Gonna Be Your Baby Now zijn bij uitstek Ierse folk liedjes met fraaie arrangementen, prachtig ingekleurd door een heel scala aan instrumenten die de nummers soms zelfs een jazzy feel geven en in het geval van Weight Of The World toewerken naar een ietwat bombastische, met gitaar overstuurde climax.

Good Life Of Song begint heel in de verte met een overstuurde elektrische gitaar die geleidelijk overgaat in een georkestreerd folk nummer begeleid door akoestische gitaar en piano. Het is vooral de stem van de Ier en de opbouwende strijkers- en blazerssectie die de song zijn intensiteit geeft. Verderop wordt het nummer langzaam uitgebouwd met elektronische elementen, een dwingende elektrische gitaar en drumpartijen, om vervolgens te eindigen met een indringende accordeon.Je proeft hier toch weer de duistere en onheilspellende sfeer van de eerste twee tracks van de plaat terug.

Hoewel het akoestische Leave A Light een prachtige en waardige afsluiter is van een mooi en ambitieus album, is het ergens toch jammer dat de singer-songwriter er niet voor gekozen heeft de plaat te eindigen zoals hij begonnen is: intens, indringend, onheilspellend, mysterieus en een tikkeltje duister en huiveringwekkend. Hij voldoet hiermee niet aan het verwachtingspatroon dat je eigenlijk hebt van ‘This Wild Willing’. Niet dat het erg is, maar ergens is het wel een klein beetje teleurstellend.

Wat begon als een ijzersterk album met een iets andere sound dan je gewend ben van Glen Hansard, zakte al snel terug in Ierse weemoed met veel melancholische folk getinte songs. Toch mag het de pret niet drukken, want de Ier laat met deze release zien dat hij ambitieus is, open staat voor allerlei verschillende muzikale invloeden en dat hij durft te experimenteren. Daarbij opgeteld de uitstekende arrangementen en natuurlijk Glen’s uitmuntende, warme zangstem en zijn beeldende manier van verhalen vertellen, maken ‘This Wild Willing’ tot zijn meest verrassende, uitdagende en misschien zelfs wel zijn meest voortreffelijke werk tot nu toe.

Tracklist:
1. I'll Be You, Be Me (4:22) 
2. Don't Settle (6:01) 
3. Fool's Game (6:04) 
4. Race to the Bottom (6:15) 
5. The Closing Door (4:27) 
6. Brother's Keeper (5:07) 
7. Mary (3:40) 
8. Threading Water (4:12) 
9. Weight of the World (7:28) 
10. Who's Gonna Be Your Baby Now (4:33) 
11. Good Life of Song (7:36) 
12. Leave a Light (4:25)

Staat er compleet op, 20% pars meegepost. Met zeer veel dank aan de originele poster.

“Muziek is kunst en kunst moet voor iedereen bereikbaar zijn, anders is het elitair.”


https://www.youtube.com/watch?v=T3HVhJ9xMc0