Post Description

| Titel: Silent Hill: Downpour (True Blue Fixed)
<-------------protectionkiller---------------------------------------->
| Release date.. : 29-03-2012
| Console........ : PS3
| SiZE............. : 47 * 100 MB
| Format.......... : Pal
| Language....... : Engels
| Developer...... : Konami 
| Genre........... : Actie, Avontuur
| Getest op...... : 3.55 True Blue dongel
| HDD............. : external en internal
| Verwacht....... : 09-04-2012
<-------------protectionkiller---------------------------------------->

Je wordt wakker in een gevangenis. Waarom je daar bent doet er op het moment niet toe; je hebt een opdracht. Volg de bewaker en zet het "toneel" klaar. Vervolgens doe je de douches één voor één aan, waarna jij je slachtoffer naar binnen laten lopen. De persoon in de douche maakt kennis met mijn vuisten, een loden pijp en een keukenmes. Hij verdient het, toch? Wat vervolgens gebeurt is pas het begin. Welkom in de absolute hel!
 
Welkom in Silent Hill 
Silent Hill: Downpour begint ontzettend hard; jij bent Murphy Pendleton, een veroordeelde. Waarom je veroordeeld bent is aan het begin van de game niet duidelijk, maar de intro van de game laat goed zien dat je ongelofelijk boos bent op de man die je zojuist vermoord hebt. Maar dit zou geen Silent Hill game zijn als deze niet flink verwarrend is, dus het volgende wat gebeurt is dat Murphy wakker wordt in zijn cel. Was het een droom? Een flashback? Daar kom je later pas achter.
 
Jij, als speler, wordt naar een strengere gevangenis overgeplaatst. De bewakers zijn achter je moord gekomen en hebben je hiervoor gestraft. Echter, de bus waar jij inzit zal nooit aankomen bij zijn bestemming. Nee, voor jou staat er iets veel ergers klaar. Was je maar aangekomen, want vanaf dit punt wordt je leven een hel. De bus crasht, het ideale moment om te ontsnappen. Dit doe je dan ook en langzaam maar zeker geraak jij in het met mist bedekte stadje Silent Hill.
 
Mindfuck ala grande 
Zoals we gewend zijn van een Silent Hill game begint de titel met een vreemde introductie, waarna de speler vervolgens op zijn eerste ontmoeting met de Otherside getrakteerd wordt. In de Otherside is niets wat het lijkt; er zijn monsters en er zijn honderden dodelijke vallen. Aan jou de taak om Murphy Pendleton hier doorheen te slaan zodat je verder kunt met het verhaal.
 
Downpour zit vol met mindfucks. Een voorbeeld hiervan is tijdens een van de achtervolgingsscènes in de game met de Void. Je moet door een gang heen rennen om verder te komen, maar telkens als je bijna de hoek om kunt wordt de gang een stuk langer. Het is fantastisch om dit fenomeen op het scherm te zien, maar nog mooier is dat de game hier vol mee zit. Absoluut niets is wat het lijkt.
 
Je enige uitweg is een deur aan het einde van deze gang. Vreemd genoeg leid deze weer terug naar de keuken waar jij je eerder bevond. What the!?!